Daar waar de Tour de France ’06 de straten van Dison doorkruistte rest de toerist vandaag de dag de herinnering aan het razende peloton dat Chaussée de la Seigneurie opstoof alsof hij er niet lag. De brede avenue was niet in staat om de stampede van proffesionele renners af te remmen. Zwijgzaam lag de côte de Mont in haar schaduw. Puur venijn in al haar bescheidenheid. De klim voert de renner recht langs de stadse klippen van Dison. Binnen luttele meters overstijgt de weg de daken van huizen die de doorgaande weg omlijsten. Een markante trapleuning begeleidt de fietser richting de top. Onderwijl vraagt hij zich af of de baar steun moet bieden aan een winterse afdaling te voet… zo steil is dit stuk van de klim. Bij het kerkje is de klim volbracht. Een blik over de schouder ontwaart de schuddende torso’s van volgende coureurs. Dit is een klim die ieder uit het zadel dwingt. Afstappen is echter geen optie, want de deurtreden zijn bevolkt met bewonderende bewoners van deze vergeten klim. Bon courage!
